آخرین مطالب
امکانات وب
حال خوب، دغدغه اینروزها شده، خواب آرام شبانه تقریبا تعطیل شده و پشتبند آن حمله های عصبی صبح و سردردهای گاه و بیگاه در طول روز امان این روزهایم را بریده است. همه اینها از وقتی شروع شد که روند پروپوزال نویسی اینگونه طول کشید. فرایندی که بطور خوشبینانه (و مقدار اعتماد بنفس) قرار بود تا آخر آبان به سرانجام برسد، حالا درگیر و دار روند داوری و ثبت مسایلی از این قبیل شده است.
غضه ات وقتی زیادتر می شود که می فهمی در فرایند کار تقریبا هیچ اهمالی (بجز وسواس های بی جا) نکرده ای و تمام این موانه خواسته یا ناخواسته( شما بخوانید خواسته) از سر لجبازی استادی است که با تو لج شده است، صرفا برای نشان دادن عرض ان عابر پیاده...
ما را در سایت عابر پیاده دنبال می کنید
برچسب : حال, نویسنده : aberepeyadeho بازدید : 163 تاريخ : جمعه 27 مرداد 1396 ساعت: 14:49
موسیقی عاشقانه ای گوش می کنم آنجا که اوج می گیرد و خواننده با ولع می خواد:" تمام کهکشان نشلنی از تو دارد. زمان بدون تو سر گذر ندارد" و شاه بیت اش" جهان به اعتبار خنده تو زیباست بیا تمام ناتمام من همین جاست" بتلاش می کنی تصویری از یار در گوشه ای از ذهن ات قرار دهی. اینجاست که سیاه چاله ذهن ات عیان می شود تصویری تاریک و مبهم از یار نداشته ای که اینروزها به شدت به آن نیازمندی.
نوشته شده توسط افرا در ساعت 15:37 | لینک |
عابر پیاده...فکر می کنم اسفند را از دست دادم. برای من ماه اسفند جز روزهای سپری شده زندگی ام نیست. بیشتر برایم جز آن قبیل روزهای اسک که در بایگانی روح ام ثبت شده اند. شادی بی امان مردم در شکل خرید و خانه تکانی و.. کاملا برایم قابل رویت است. اسفند برایم صرفا ترافیک خیابان و شلوغی بازار نیست. اسفند روح زندگی است در قامت دوازده ماه سال. آن روحی که در بهار تجسم می یابد رد پایش را باید کمی عقب تر پیدا کرد. سر بچرخانی و پشت سر بهار را ناگه کنی چیزی جز حضور آرام و با وقار اسفند را نمی بینی. هر سال با شروع اسفند لذت زندگی برایم دو چندان می شود. بیشتر بیرون می روم، خرید می کنم، پیاده روی می کنم و از همه مهمتر بیشت عابر پیاده...
روز پدر است با تمام مخلفاتش. تبریک روز پدر، تغیر عکس های پروفایل شخصی به عکس پدران شان، متن های از خاطرات دوران کودکی و پدری که قهرمان یکه تاز این خاطرات بود. یکی از ساندویچ گرفتن پدرش در دوران مدرسه گفته و آن دیگری از خاطرات کوتاه کردن موهای قرمزش توسط پدری مهندس. همه اینها به اضافه اب و تابهایش صحنه بلا منازع این روزهای فضای محازی شده است. همه را می خوانی کمی تصویر سازی می کنم و در نهایت گوشه چشمی می اندازم به خاطرات کودکی ام .
هر چه به عقب تر بر می گردم و دقیق تر می شوم، می بینم پدر در خاطراتم نه تنها نقش اینچنینی نداشته بلکه غایب بزرگ خاطرات دور دست زندگی من است. هر چه تلاش می کنم تا ببین عابر پیاده...